Daar zijn we weer!

Hallo allemaal!

Het heeft even geduurd, maar hier zijn we weer met nieuwe avonturen vanuit Indonesië! Er is weer een heleboel gebeurd....en niet alles even leuk, moet ik zeggen. Niet schrikken, we leven allemaal nog, maar hier een daar wel een tikje opgelopen.

Maar laat ik beginnen waar we (bijna) 3 weken geleden zijn gestopt....in Bali. Ik moet eerlijk zeggen, ook deze keer was Bali geen succes. Ook al was Bas deze keer gezellig mee (al moest hij stiekem toch weer veel werken), wij kunnen op een of andere manier niet echt onze draai vinden op dit eiland. Zoals eerder gezegd, in het noorden van Bali is (nog) erg weinig te doen en in het zuiden is het juist weer ontzettend druk! We zaten in de omgeving van Canggu, een klein plaatsje vlakbij het strand waar ook veel expats wonen. Het stikt hier van de surfdudes and babes, met als gevolg dat je uit moet kijken niet overhoop gereden te worden door een Westerling op een scooter met surfplank onder de arm. Deze nieuwe 'bevolkingsgroep' van Bali leeft helemaal in zijn eigen wereld, waardoor er een heel ongezellige sfeer hangt. De meeste strandtenten zijn ook gericht op deze 'hippe' groep waardoor je er met een gewoon, niet-surfend gezin bijna niet aan te pas komt. Je merkt ook dat de lokale bevolking een stuk minder vriendelijk is en een stuk zakelijker!

Is er dan niet positiefs te melden over onze laatste Bali reis?? Jazeker wel! Ze hebben heerlijke inheemse gin en de Bali ZOO Safari was erg leuk! Ik ben echt nog nooit zo dicht bij wilde dieren geweest als in deze Zoo. Erg indrukwekkend! Leeuwen, tijgers, nijlpaarden.... je kon ze bijna aanraken. Ook de kinderen hebben enorm genoten, dus dat was zeker een hele geslaagde dag. Maar voorlopig gaan we even niet meer naar Bali....

En toen kwam het eerste tikje.....nou ja, tikje?!!

Na een week Bali met zijn viertjes, wilden we weer terug vliegen naar Jakarta. We wilden net boarden toen ik in mijn haast (vlug, vlug, vlug) vol tegen een glazen deur aan liep. Neus kapot, blauwe knie en een enorm ei op mijn voorhoofd. Omdat mijn neus nogal bloedde (de kinderen alle twee in shock), moesten we eerst naar de luchthavendokter. Omdat mijn neusgat bleef bloeden, moesten we toch even langs het ziekenhuis om te kijken of er niets ernstigers aan de hand was. Dus wij met z'n vieren in de ambulance naar een kliniek in Denpasar...wij hebben zo'n lol gehad! Voordat we wegreden van het vliegveld kwam de hele medische staf en bewakers nog selfies maken met de stomme bule, dus waarschijnlijk ben ik een grote hit geweest op de plaatselijke instagram en twitter! Eenmaal aangekomen in het ziekenhuis bleek mijn neus (gelukkig) niet gebroken en had ik alleen een klein scheurtje in mijn neus wat dus (lichtjes) bleef bloeden. Dus mochten we onze reis hervatten en terugvliegen naar Jakarta....alleen waren alle vluchten volgeboekt! Aangezien we geen zin hadden een heel weekend op Denpasar te blijven, toch maar nieuwe tickets gekocht bij een andere maatschappij en zo waren we dezelfde avond om 23u eindelijk 'thuis' in het hotel in Jakarta.

Maandag meteen naar onze huisarts hier in Jakarta gegaan om de neus etc nog een keer te laten checken (ik had ook een hele lading medicijnen meegekregen) en te kijken wat verder gedaan moest worden. Inmiddels zijn we ruim twee weken verder en is de ergste zwelling en pijn weg....

Eenmaal terug in Jakarta was het verder aftellen naar de datum van verhuizing naar ons huis! De renovatie was helemaal afgerond en het huis stond te wachten op bewoners. In het weekend van 4/5/6/ augustus zijn we eindelijk overgegaan naar ons 'nieuwe' huis. Heerlijk om je eigen meubels en spullen te hebben! Ook de kinderen waren erg blij met de ruimte en hun eigen bed. Alleen zijn niet alle spullen even goed aangekomen...of zelfs helemaal niet.

Maar we zijn erg blij met het huis. Het is hier heerlijk rustig en we hebben een grote tuin met een heerlijk zwembad. Echt top! De kinderen hebben al uitgebreid genoten van het zwembad (en glijbaan!). Het enige nadeel aan zo'n groot huis is dat je meubels er bijna bij in het niet vallen en dus moeten we de komende tijd nog wat uitbreidingen doen.... De IKEA hebben hier ook al gevonden, dus dat gaat zeker goed komen. Ook kun je hier heel veel (mooie) lokale meubels krijgen en kun je ook alles laten namaken!

Wat ook erg wennen is voor mij is het personeel wat je hier rond hebt lopen. Ze zijn allemaal ontzettend aardig, maar het idee dat er 'vreemde' mensen in je huis lopen, is best moeilijk (vind ik). Ik voel me bijna schuldig dat ik niks doe: ik hoef niet te koken, niet schoon te maken, niet te wassen, niet te strijken, niet af te wassen etc. Echt heel luxe! Ik kan me voorstellen dat mensen hier willen blijven wonen... Maar je moet dus echt een nieuw ritme vinden.

Inmiddels hebben we ook een aantal Nederlanders ontmoet die hier bijna om de hoek wonen. We zijn dus zeker niet de enige kaaskopjes hier.... Sommige zijn al bijna 20 jaar aan het reizen als expats. Hun kinderen hebben (nog) nooit in Nederland gewoond en toch voelen ze zich Nederlanders. Wat dat betreft zijn wij echt nog groentjes... Je kunt hier in ieder geval duizend-en-één dingen doen. Je hoeft je echt niet te vervelen! Je hebt een Nederlandse Club, Engelse Club, Amerikaanse Club, Australische Club enz. Als je wilt, kun je iedere dag koffie drinken bij een club of koffiegroepje. Je moet echt uitkijken dat je niet teveel afspraken maakt! In ieder geval doe ik het de eerste maanden rustig aan. Beetje sporten, hopelijk weer gaan paardrijden en verder lekker bij de kinderen zijn. Ik ben nu eenmaal erg huiselijk en dit huis leent zich daar ook prima voor!

Ook hebben we al bezoek gehad uit Nederland! Heel onwerkelijk om ineens hier met je goede vrienden aan de G&T te zitten, in je eigen tuin.... maar het was supergezellig en we gaan ze over 3 weken weer zien, voordat ze terugvliegen naar Amsterdam. Dus vervelen doen we ons zeker niet!

Vandaag was dan eindelijk het uur van de waarheid voor Sam en Luke: de eerste echte schooldag bij de JIS! Heel spannend. Ik denk dat ik uiteindelijk meer spanning had dan de kinderen zelf, in iedere geval was ik vanochtend al om 4.00u wakker! De kinderen gaan hier een stuk vroeger naar school: ze worden om 6.30u opgehaald door de schoolbus en school begint om 7.30u. Das best even wennen... Gelukkig is het hier al vroeg licht, dan voelt het in ieder geval iets minder zwaar. Maar toen ik vanochtend Luke naar zijn klas bracht, moest ik toch even slikken (Sam zit in een andere campus en werd vandaag weggebracht door Bas). Onze dappere kids toch weer gewoon van start gegaan...in een nieuw land, nieuwe school en een nieuwe taal. Kanjers zijn het, allebei!!

Luke kan ieder moment thuis komen van school, dus dit was het weer voor even. Foto's volgen nog!

In ieder geval heel veel liefs van ons en tot horens!

xxxx